3 maanden Canoa
Door: Lies de Vroom
Blijf op de hoogte en volg Lies
21 Februari 2017 | Colombia, Ecuador
Hier weer een stukje van mij, uiteraard vanuit het buitenland. Dit keer weer vanuit Canoa in Ecuador, waar ik bijna 3 maanden heb doorgebracht bij mijn dochter en schoonzoon en kleinkinderen. Het is de gewoonte, dat ik een stukje schrijf, wat mijn dochter Maartje, dan ook als blog plaatst. Zij wil graag laten lezen, hoe anderen Canoa ervaren.
Het was voor mij de eerste keer na de aardbeving in april 2016, hier weer te zijn. En het is niet steeds makkelijk, te zien hoe het dorp verwoest is, er nog steeds mensen in de tentenkampen leven, maar wel steeds minder. Dat er nog veel puin ligt, er ook veel gebouwd wordt. Voor mij is het ook lastig in het hotel te wonen en gewoon iedere dag te zien, hoeveel geld of meer, hoe weinig er binnen komt. Maar gelukkig hebben mijn kleindochters, Kyara en Kayla er weinig last van. Zij willen nog steeds het liefst patat, met oma zwemmen, memorie en domino spelen.
Uiteraard vragen mensen zich af, of ik me hier zolang kan vermaken. Nou, dat gaat prima. Als er mensen aan mij vragen, waar kan ik nu eens helemaal tot rust komen, heb ik Canoa wel op nummer 1 van de wereld staan. Ik doe 4 ochtenden per week yoga op het strand, 2 middagen Spaanse les, verder heb ik leren schilderen (de oceaan) met waterverf, ga ik wandelen en fietsen en zwemmen in de oceaan of in het zwembad. Kan ik goed ongedierte doodslaan. Er is hier een insect met een moeilijke naam, de eerste nacht, dat het beest in mijn kamer was, sliep ik slecht, omdat ik dacht dat er een alarm afging van een auto op de parkeerplaats. Toen ik het aan Maartje vertelde…oh, dat is een beest…..
Om er even uit te zijn, zijn we een week naar Panama geweest. Hier zie je, wat er met een ontwikkelingsland gebeurt, wat snel rijk wordt (zij krijgen sinds 2000 de inkomsten van het kanaal). Het is vooral shopping malls…belasting vrij inkopen (vervolgens moet iedere Ecuadoriaan, die weer Ecuador binnenkomt, zijn koffers uit pakken en 100% boete betalen, viel voor ons gelukkig mee). Er zijn veel banken voor wassen van geld, veel auto’s…dat is Latijns Amerika, met het eerste geld wat je verdient koop je een auto, nog weinig wegen, nog geen metro…wel in aanleg, kennen we uit bv Amsterdam..dus heel veel tijd in taxi’s en busjes. Het kanaal, leuk om te zien, is de sluis bij Harderwijk, waar ik als kind heen ging, wel heel klein.
Ik werk hier ook aan een project (HOLA4CANOA) uiteraard, zou ik bijna zeggen, hoort bij gepensioneerden. Met 3 vriendinnen, die ik ken van Edukans Peru, gaan we in de zomer 2 weken op de scholen hier helpen, om kinderen te leren, de ervaringen van het tentenkamp te vergeten en ze plezier in school te laten krijgen. Met materiaal, dat we meenemen uit Nederland arts en crafts geven, wis en natuurkundelessen, gym, beachvolley. Proberen hun docenten te laten zien, dat lesgeven niet is: van het bord overschrijven. Maar dat lessen leuk moeten zijn, werken in groepjes etc. Het is voor het eerst, dat ik zelf zo’n project initieer en ook niet makkelijk. Maar de scholen zijn hier heel enthousiast, zij hebben ook dingen gemaakt om in Nederland te verkopen, om geld in te zamelen om sport en handarbeidmateriaal in te kopen. Nou ja, over dit projekt gaan jullie nog meer horen. Ik heb hangmatten ingekocht, armbandjes etc. echte Canoa producten om ze op koningsdag te verkopen. Maartje is in de handel gegaan, om bij te verdienen, nu het hotel te weinig inkomsten heeft. Zij verkoopt in Canoa H&M kleding…leuk met die lage Euro en zij gaat in Nederland mooie apaca sjaals verkopen, die jullie bij mij op de Molenstraat kunnen kopen.
Waar ik van geschrokken ben bij mijn bezoeken aan de scholen en de naschoolseopvang, is hoe slecht er wordt voorbereid op de toekomst. Doordat alle docenten, alleen leren copyeren, niet leren dat je eigen initiatief moet ontwikkelen, niet leren creatief bezig te zijn, worden kinderen als hun ouders. In een klein dorp als Canoa is dit dus jong moeder worden, een vissersbootje zien te bemachtigen of een fiets met aanhang wagen om fruit te verkopen. Hotelkamers schoonmaken. Zij leren niet, dat er buiten Canoa ook mogelijkheden zijn. Studeren is gratis, maar dan moet je wel geld hebben voor de reiskosten. IK hoop, dat ons project een paar kinderen een andere kant van het leven kan laten zien.
Nu maak ik me, door alle gesprekken ook zorgen over het onderwijs van mijn eigen kleinkinderen. Zij gaan ook in Canoa op school…Maartje heeft veel zorgen over: doe ik mijn kinderen hiermee te kort. Dit is eigenlijk haar grootste zorg. Veel buitenlanders vertrekken, als de kinderen naar de middelbare school gaan, maar Jose wil niet in Nederland wonen. Dus hier moet ik vannacht nog een oplossing voor bedenken. Nu vind ik, dat het stuk niet genoeg vrolijkheid uitstraalt, dus dit moet ik vannacht ook nog bedenken. Het moet wel leuk zijn iets van me te lezen…anders lezen jullie het niet meer.
Dus morgen over Dana..haar verjaardag….de koekjes…de vogels…
Eerst over Dana, maanden in een kamp gewoond en nu weer een huis. En dan weet niemand, dat zij jarig is, behalve Maartje. En dan krijgt ze iets cadeau….zo blij. Dan geef ik haar de volgende dag Oreo koekjes…die ze dan doorgeeft aan een nog armer jongetje in de straat…dat vind ik lief.
Ik vind de vogels mooi in Canoa, zowel de lijkenpikkers, als de ibissen en de pelikanen. En toen was ik vandaag nog even in de oceaan zwemmen, straks weer niet en toen heb ik bedacht…ik wil toch liever hier doodgaan als in Nederland. Dus als me iets overkomt….dan toch liever Canoa, als het verzorgingshuis in het buitengebied in Putten, met de voor mij toepasselijke naam: Buitenland.
En nu over de verkiezingen. Wat een feest. Niet te geloven. Vrijdag ging ik even met Maart iets drinken…en ja hoor, geen wijn..want zondag verkiezingen. Verkiezingen hier doen me altijd aan het kerstverhaal uit de Bijbel denken… teruggaan naar je oorspronkelijke dorp. Dus veel mensen en bussen, maar geen toeristen..immers geen alcohol. En nu zijn de verkiezingen onbeslist…dus straks weer een slecht week-end voor het hotelwezen. Er is inmiddels herrie over de uitslag, dus wordt vervolgd.
Maar we moeten positief blijven, blijven geloven in Canoa. Kayla had haar termination (diploma dag) vandaag op de kleuterschool, zie de foto’s Alle kinderen doen even hetzelfde jasje en hoedje op voor de foto. Het was leuk en ik was een trotse oma.
Ik ga Canoa missen en het terugzien in juli voor het projekt.
Lies de Vroom
-
21 Februari 2017 - 23:48
Laura:
Lies, wat een mooi verhaal en mooie foto's. Inderdaad wel dingen om over na te denken. Tot snel, Laura -
22 Februari 2017 - 00:12
Maartje:
En wij gaan jou missen lieve mam! Tot in juli! -
22 Februari 2017 - 06:08
Esther Alblas:
Leuk om weer wat van je te lezen, Lies! Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt. Groetjes aan Maartje & fam! -
22 Februari 2017 - 10:12
Leonie Van Der Werf:
Mooie dingen gelezen in je verhaal, maar ook zeker minder mooie, Lies. Hoop je binnenkort weer gauw eens te spreken. Liefs, Leonie -
22 Februari 2017 - 16:28
Edwin Van Aken:
Geweldig verhaal Lies! Mooi om te lezen vanuit een comfortabele en warme Nederlandse stoel! :-)
Ik mis de tijd dat we elkaar zagen bij HvA, maar heel goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt bij je familie met alle zorgen en mooie dingen die daar bij horen! Abraco forte, Edwin -
22 Februari 2017 - 20:03
Herma :
Leuk om weer van je te horen! Ik vroeg me alweer enige tijd af waar je was! De situatie in Canoa valt tegen; door de foto's op FB dacht ik dat het aardig snel weer opgebouwd was. Goeie reis terug! Liefs... -
23 Februari 2017 - 10:54
Jolanda:
je bent een bijzonder mens en goede Oma en Moeder.
zie je weer in Putten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley