Goede feestdagen
Door: lies
Blijf op de hoogte en volg Lies
14 December 2017 | Ecuador, Quito
Lieve familie, vrienden en bekenden,
Update van mijn leven, wat betekent, dat ik iets ga vertellen over mijn afgelopen reizen. Het is nu eenmaal zo, dat ik ervoor heb gekozen, om veel te gaan reizen en er zolang mogelijk van te genieten. Soms denk ik heus weleens, Lies blijf een poosje thuis, al dat gesjouw met die bagage, dat lange wachten op luchthavens of de zoveelste film kijken op je eigen videoscherm, is dat wel leuk???
Maar goed, nu net weer geland in Ecuador in Canoa bij Maartje, Jose en Kyara en Kayla. Ook een hele voorspoedige reis en dan op de valreep een oververhitte auto en dan 1,5 dag vastzitten in dat koude Quito bij Maartjes schoonfamilie. Maartjes schoonfamilie is echt super, maar Quito is koud en niemand heeft verwarming, dus iedereen gaat vroeg naar bed. Gezelligheid s ávonds is thuis ver te zoeken. De moeder van Jose bestuurt in Quito het huishouden van de zus en zwager van Jose en 2 kinderen. Zij is van mijn leeftijd en dan is zij daar al 15 jaar lang iedere dag 3 keer eten bereiden, 3 keer vegen, de was…etc. Buiten het feit, dat ze nu weleens alleen naar Canoa kan gaan, komt ze nooit de deur uit, alleen de RK kerk op zondag.
In Canoa ben ik de oma van veel kinderen. Zij weten, dat ik af en toe een ijsje met ze ga halen, een spelletje met ze ga doen etc. De kinderen zijn ook lief en hebben weinig. Als Maartje ze niet sávonds naar huis stuurt, komt niemand ze halen.
Het afgelopen week-end was het dopen van het petekind van Maartje en mij. Nicolas (kind van de broer en schoonzus van Jose). Eerst moesten we al vrijdagavond naar de kerk om het praatje aan te horen , dat dopen een ernstige zaak was. Dat je niet op je mobiel mocht kijken en geen korte rokken aan mocht. En dat we vooral veel geld moesten geven. Toen was de dienst zaterdagochtend om 8.30 uur. Weer moesten we een uur wachten en al die babies huilen natuurlijk. En toen was het doopfeest sávonds om 20 00 uur en kregen we om 23.00 uur het eten. Maartje vind het allemaal normaal, maar ik moet altijd zuchten.
Voordat ik naar Canoa vertrok, was ik 3 dagen thuis in het koude Nederland en daarvoor bijna 3 weken naar Ethiopie. Ja, dan is Ecuador een rijk land. Hier hebben kinderen geen honger, wordt er niet gevochten om een banaan, lopen ze niet in oude kleren uit Europa. In Ethiopie was ik met twee oud collega’s van de HVA, van wie een een NGO in Ethiopie beheerde. ISOB foundation…als iemand nog geld kwijt moet voor 31 december i.v.m.giftenaftrek, heel mooi doel en goed besteed. Zij hebben 2 scholen, een farmersproject en een bibliotheek in Zuid Ethiopie. Wij hebben de projecten bezocht, ik heb een gastles gegeven, gelet op de doelmatigheid en verder zouden we een trekking gaan doen in een natuurgebied. Maar helaas was er een strijd tussen 2 bevolkingsgroepen, waardoor het gebied onveilig was. Hoort erbij in een Afrikaans land. Vervolgens hebben we besloten naar het merengebied af te reizen. Ik heb echt mooie dingen gezien, in mooie lodges vakantie gehouden. Maar het voelt niet super om in een zwembad te zwemmen, als alles om je heen zo droog is. Dit was eigenlijk voor het eerst, dat ik in Afrika veel met mensen heb gesproken. PUM projecten zijn toch anders, als met een kleine groep prive rondreizen. Het meest bijzondere, is de ontzettende hoeveelheid kinderen. Terwijl er tig NGO’s programma’s voor familieplanning hebben, maar kennelijk wil de bevolking er niet aan. Ieder kind is een geschenk van God en kan de weg naar een rijker land zijn. Maar, die kans wordt wel kleiner, als je die kinderen niet te eten kan geven en ook niet naar school kan laten gaan. Dus ja, wat moet je doen… weer wat geld geven aan een project, een kind per maand adopteren voor 15 Euro schoolboeken en eten. Niet makkelijk…….Mooi project, waar ik op bezoek ben geweest: www.stichtingroseland.com. Ook voor die laatste Euro’s van dit jaar.
Toen ben ik nog afgelopen september met de trans Mongolie Express op reis geweest. Stond allang op het lijstje en mijn reisgenote van Iran, waarmee het klikte, had ook geboekt. Dus instappen in Moskou en uitstappen op een paar tussenstations, met als einddoel voor mij Sjanghai. Het reizen per trein is heerlijk. Je hoeft niet op de weg te letten, ik miste in hotels de kadans van de trein. Wel minder was met 4 personen in een coupe 4 dagen en nachten lang. Ik kreeg soms gebrek aan frisse lucht (Mongolie is koud, dus geen raam open), de toiletten worden uiteindelijk allemaal heel vies. Maar al met al een mooie reis.
Iedereen, die dit verslag leest, wens ik hele goede feestdagen toe en een goed 2018. Eind januari ben ik terug, bij leven en welzijn in Nederland en is iedereen weer welkom in Putten.
Groeten en liefs, Lies de Vroom
Update van mijn leven, wat betekent, dat ik iets ga vertellen over mijn afgelopen reizen. Het is nu eenmaal zo, dat ik ervoor heb gekozen, om veel te gaan reizen en er zolang mogelijk van te genieten. Soms denk ik heus weleens, Lies blijf een poosje thuis, al dat gesjouw met die bagage, dat lange wachten op luchthavens of de zoveelste film kijken op je eigen videoscherm, is dat wel leuk???
Maar goed, nu net weer geland in Ecuador in Canoa bij Maartje, Jose en Kyara en Kayla. Ook een hele voorspoedige reis en dan op de valreep een oververhitte auto en dan 1,5 dag vastzitten in dat koude Quito bij Maartjes schoonfamilie. Maartjes schoonfamilie is echt super, maar Quito is koud en niemand heeft verwarming, dus iedereen gaat vroeg naar bed. Gezelligheid s ávonds is thuis ver te zoeken. De moeder van Jose bestuurt in Quito het huishouden van de zus en zwager van Jose en 2 kinderen. Zij is van mijn leeftijd en dan is zij daar al 15 jaar lang iedere dag 3 keer eten bereiden, 3 keer vegen, de was…etc. Buiten het feit, dat ze nu weleens alleen naar Canoa kan gaan, komt ze nooit de deur uit, alleen de RK kerk op zondag.
In Canoa ben ik de oma van veel kinderen. Zij weten, dat ik af en toe een ijsje met ze ga halen, een spelletje met ze ga doen etc. De kinderen zijn ook lief en hebben weinig. Als Maartje ze niet sávonds naar huis stuurt, komt niemand ze halen.
Het afgelopen week-end was het dopen van het petekind van Maartje en mij. Nicolas (kind van de broer en schoonzus van Jose). Eerst moesten we al vrijdagavond naar de kerk om het praatje aan te horen , dat dopen een ernstige zaak was. Dat je niet op je mobiel mocht kijken en geen korte rokken aan mocht. En dat we vooral veel geld moesten geven. Toen was de dienst zaterdagochtend om 8.30 uur. Weer moesten we een uur wachten en al die babies huilen natuurlijk. En toen was het doopfeest sávonds om 20 00 uur en kregen we om 23.00 uur het eten. Maartje vind het allemaal normaal, maar ik moet altijd zuchten.
Voordat ik naar Canoa vertrok, was ik 3 dagen thuis in het koude Nederland en daarvoor bijna 3 weken naar Ethiopie. Ja, dan is Ecuador een rijk land. Hier hebben kinderen geen honger, wordt er niet gevochten om een banaan, lopen ze niet in oude kleren uit Europa. In Ethiopie was ik met twee oud collega’s van de HVA, van wie een een NGO in Ethiopie beheerde. ISOB foundation…als iemand nog geld kwijt moet voor 31 december i.v.m.giftenaftrek, heel mooi doel en goed besteed. Zij hebben 2 scholen, een farmersproject en een bibliotheek in Zuid Ethiopie. Wij hebben de projecten bezocht, ik heb een gastles gegeven, gelet op de doelmatigheid en verder zouden we een trekking gaan doen in een natuurgebied. Maar helaas was er een strijd tussen 2 bevolkingsgroepen, waardoor het gebied onveilig was. Hoort erbij in een Afrikaans land. Vervolgens hebben we besloten naar het merengebied af te reizen. Ik heb echt mooie dingen gezien, in mooie lodges vakantie gehouden. Maar het voelt niet super om in een zwembad te zwemmen, als alles om je heen zo droog is. Dit was eigenlijk voor het eerst, dat ik in Afrika veel met mensen heb gesproken. PUM projecten zijn toch anders, als met een kleine groep prive rondreizen. Het meest bijzondere, is de ontzettende hoeveelheid kinderen. Terwijl er tig NGO’s programma’s voor familieplanning hebben, maar kennelijk wil de bevolking er niet aan. Ieder kind is een geschenk van God en kan de weg naar een rijker land zijn. Maar, die kans wordt wel kleiner, als je die kinderen niet te eten kan geven en ook niet naar school kan laten gaan. Dus ja, wat moet je doen… weer wat geld geven aan een project, een kind per maand adopteren voor 15 Euro schoolboeken en eten. Niet makkelijk…….Mooi project, waar ik op bezoek ben geweest: www.stichtingroseland.com. Ook voor die laatste Euro’s van dit jaar.
Toen ben ik nog afgelopen september met de trans Mongolie Express op reis geweest. Stond allang op het lijstje en mijn reisgenote van Iran, waarmee het klikte, had ook geboekt. Dus instappen in Moskou en uitstappen op een paar tussenstations, met als einddoel voor mij Sjanghai. Het reizen per trein is heerlijk. Je hoeft niet op de weg te letten, ik miste in hotels de kadans van de trein. Wel minder was met 4 personen in een coupe 4 dagen en nachten lang. Ik kreeg soms gebrek aan frisse lucht (Mongolie is koud, dus geen raam open), de toiletten worden uiteindelijk allemaal heel vies. Maar al met al een mooie reis.
Iedereen, die dit verslag leest, wens ik hele goede feestdagen toe en een goed 2018. Eind januari ben ik terug, bij leven en welzijn in Nederland en is iedereen weer welkom in Putten.
Groeten en liefs, Lies de Vroom
-
14 December 2017 - 18:27
Hanneke:
Lieve Lies,
Vroeg me al af waar je uithing! Leuk je verslag te lezen. Wij wensen jou en familie ook voede kerstdagen en een goed 2018. Tot dan, het moet er weer eens van komen. Wij gaan in januari naar Maputo, begin februari weer terug. Dikke zoen. Hanneke. -
14 December 2017 - 18:36
Annette:
Mooi verslag Lies! Jij ook goede feestdagen en een goed 2018, veel plezier nog daar bij Maartje en gezin en goede reis naar huis! Annette -
14 December 2017 - 19:55
Herma:
Ja, leuk verslag, Lies. Ook ik vroeg me af waar je uithangt! Fijne feestdagen gewenst met zijn allen en doe onze hartelijke groeten! -
15 December 2017 - 11:47
Jolanda:
Interressant allemaal, je maakt veel mee Lies, ziet hoe de wereld in elkaar steekt, veel leuke dingen allemaal en ontmoet aardige mensen.
Groeten aan Maartje en gezin en fijne Omadagen in Equador -
15 December 2017 - 12:05
Kitty Van Wijnbergen:
Ha Lies
Heel fijne feestdagen bij je familie en een goed 2018 met
veel reisplezier
Kitty -
15 December 2017 - 14:34
Joke:
Hi Lies, wat een avontuurlijk verslag van een ervaren reizigster, mooi hoor!
Gezellige en fijne Feestdagen en een avontuurlijk 2018
Ik kom jou vast volgend jaar in Turkije wel tegen! xxx -
16 December 2017 - 12:22
Esther Alblas:
Ha Lies,
Wat leuk om weer wat van je te lezen. En fijn dat je nu bij Maartje & co bent! Veel plezier met elkaar en fijne feestdagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
