Moeilijk om steeds een passende titel te bedenken.
Door: Lies de Vroom
Blijf op de hoogte en volg Lies
12 Augustus 2008 | Peru, Ayacucho
Lieve familie en vrienden, de titel heeft betrekking op het feit, dat ik de vorige keer toen ik een reisdagboek bijhield een wereldreis maakte, dus steeds op een andere plaats weer iets anders meemaakte. Nu woon en werk ik op een vaste plek, heb vrij of werk etc.In het begin had ik ook nog een beetje vacantie gevoel, maar grappig is het (en ook jammer), dat dat gevoel al heel snel over was.
Iedere dag ga ik naar de officina van mammaAlice (na eerst thuis een uur Spaans te hebben geleerd). Meestal zijn er wel een aantal collega´s aanwezig, zowel Peruanen (zij geven les op de scholen van mamaAlice), als Nederlandse of Belgische vrijwlligers (op dit moment naast mij, een ontwerpster, twee psychologen, een jongen die films maakt van de straatkinderen). Er was een dramalerares, maar die is net weer vertrokken. Alleen de ontwerpster en ondergetekende zijn uit Nederland, de rest van de vrijwilligers is uit Belgie. Totaal zijn we met zo´40 man personeel, waarvan een groot deel in de arme wijken werkt, dus vaak niet op de officina komt. Als ik s´morgens op de officina binnenkom begin lk met de aanwezigen een zoen te geven (gelukkig maar 1) en aan iedereen te vragen hoe het gaat? Como esta?...en dat terwijl ik s´morgens normaal ternauwernood goede morgen uit mijn mond kan krijgen. Vervolgens wordt er nooit geen koffie gedronken op het werk (ik neem een flesje water mee). Op de officina delen we met een man of 8, 3 computers, we zitten op lage stoelen...want Peruanan zijn niet zo groot. De 3 computers doen het bijna nooit alle drie tegelijk, maar gelukkig is er een internetcafe op de hoek, waar ik inmiddells vaste klant ben. Op mijn baan bij de HVA, zou ik al lang zijn gaan gillen bij dergelijke arbeidsomstandigheden...maar ik kan hier niet zeggen, daar word ik niet voor betaald, want dat word ik niet. Iedere dag ga ik met de mamita´s praten, goed voor mijn Spaans. Zij zijn dus eigenlijk mijn studenten. Zij werken op het dak van de officina, meestal zitten ze op de grond. Om de namen te leren, ben ik gaan fotograferen...zie ik me op de HVA nog niet doen, maar ze zijn wel leuk en ook vrolijk. Volgende week, neem ik ze mee uit eten...zie ik me op de HVA ook nog niet doen. Hun coordinatrice en de vrouw die mij heeft geintroduceerd bij de moeders, heet Irene. Met haar spreek ik Engels en gebrekkig Spaans en zij vice versa..beetje de lamme helpt de blinde, maar we komen er wel uit.Toen ik aan het project begon, dacht ik wel dat ik wist wat ik ging doen, maar het is toch altijd anders. En waar te beginnen. Voorlopig doe ik alleen het moeder project. In november ook een cursus marketing en bedrijfseconomie, maar daar over volgende keer meer. Na een gesprek met Frederique, de directeur van mammaAlice (alle kinderen, moeders etc. noemen de mensen hier professora...dus ik ben professora Lies en Frederique professora Fredy), besloten ons op akties te richten en de eerste aktie, die in gang is gezet is de kerstaktie. We maken tot begin december kerst gelukspoppetjes voor in de kerstboom, kerststukjes, oren etc. Uiteraard hoop ik van jullie allemaal een bestelling te krijgen, de foto´s komen op de site. Met 12 vrouwen, dus 10.000 poppetjes maken in 3 maanden. Ik doe de marketing...de Bijenkorf aanschrijven, de oud studenten etc. Kostprijs berekenen etc. Best wel spannend. Gelukkig doe ik ook nog andere dingen. Afgelopen zondag met ik met 4 meiden van de vakopleiding handwerken naar een rivier geweest, picknicken en zwemmen. Zondag is toevallig ook wasdag voor de Peruanen, dus daar mijn badpak uitgelaten. Sávonds maar even de sauna ingedoken...met badpak (naakt is verboden). De dag daarvoor heb ik geholpen met de school schilderen (zie foto met olifant...wist niet dat ik dat kon). Heel veel collega´s hielpen...wie van mijn collega´s zou een vrije zaterdag opofferen om de HVA te schilderen...het is gelukkig ook niet nodig. Sávonds een feestje met piscosauer shotjes en bovendien is de rum hier goed en goedkoper dan de sauvignon blanc...dus zondag wel een beetje hard hoofd. Een keer heb ik mezelf buitengesloten (je weet wel een buitendeur die dicht waait en de sleutels, telefoon, geld...alles binnen). Ik heb toen een kind van 4 door de tralies voor de ramen laten klimmem (zoon van Carmen, mijn vaste supermarkt van 3 vierkante meter). Dit was het voorlopig, wordt vervolgd. Eerst komen de foto´s van de kerstpoppetjes. Eigenlijk ben ik het allerbelangrijkste vergeten, ik wilde het bericht perce voor 14 en 15 augustus plaatsen, mijn moeder wordt 84...nog heel veel gezonde jaren en Jolanda mijn oude buurvrouw wordt 50, maar ze ziet eruit als 30, dat je zo jong mag blijven als je er nu uitziet. Allebei de feestjes zal ik dus heel erg missen. Liefs Lies
Iedere dag ga ik naar de officina van mammaAlice (na eerst thuis een uur Spaans te hebben geleerd). Meestal zijn er wel een aantal collega´s aanwezig, zowel Peruanen (zij geven les op de scholen van mamaAlice), als Nederlandse of Belgische vrijwlligers (op dit moment naast mij, een ontwerpster, twee psychologen, een jongen die films maakt van de straatkinderen). Er was een dramalerares, maar die is net weer vertrokken. Alleen de ontwerpster en ondergetekende zijn uit Nederland, de rest van de vrijwilligers is uit Belgie. Totaal zijn we met zo´40 man personeel, waarvan een groot deel in de arme wijken werkt, dus vaak niet op de officina komt. Als ik s´morgens op de officina binnenkom begin lk met de aanwezigen een zoen te geven (gelukkig maar 1) en aan iedereen te vragen hoe het gaat? Como esta?...en dat terwijl ik s´morgens normaal ternauwernood goede morgen uit mijn mond kan krijgen. Vervolgens wordt er nooit geen koffie gedronken op het werk (ik neem een flesje water mee). Op de officina delen we met een man of 8, 3 computers, we zitten op lage stoelen...want Peruanan zijn niet zo groot. De 3 computers doen het bijna nooit alle drie tegelijk, maar gelukkig is er een internetcafe op de hoek, waar ik inmiddells vaste klant ben. Op mijn baan bij de HVA, zou ik al lang zijn gaan gillen bij dergelijke arbeidsomstandigheden...maar ik kan hier niet zeggen, daar word ik niet voor betaald, want dat word ik niet. Iedere dag ga ik met de mamita´s praten, goed voor mijn Spaans. Zij zijn dus eigenlijk mijn studenten. Zij werken op het dak van de officina, meestal zitten ze op de grond. Om de namen te leren, ben ik gaan fotograferen...zie ik me op de HVA nog niet doen, maar ze zijn wel leuk en ook vrolijk. Volgende week, neem ik ze mee uit eten...zie ik me op de HVA ook nog niet doen. Hun coordinatrice en de vrouw die mij heeft geintroduceerd bij de moeders, heet Irene. Met haar spreek ik Engels en gebrekkig Spaans en zij vice versa..beetje de lamme helpt de blinde, maar we komen er wel uit.Toen ik aan het project begon, dacht ik wel dat ik wist wat ik ging doen, maar het is toch altijd anders. En waar te beginnen. Voorlopig doe ik alleen het moeder project. In november ook een cursus marketing en bedrijfseconomie, maar daar over volgende keer meer. Na een gesprek met Frederique, de directeur van mammaAlice (alle kinderen, moeders etc. noemen de mensen hier professora...dus ik ben professora Lies en Frederique professora Fredy), besloten ons op akties te richten en de eerste aktie, die in gang is gezet is de kerstaktie. We maken tot begin december kerst gelukspoppetjes voor in de kerstboom, kerststukjes, oren etc. Uiteraard hoop ik van jullie allemaal een bestelling te krijgen, de foto´s komen op de site. Met 12 vrouwen, dus 10.000 poppetjes maken in 3 maanden. Ik doe de marketing...de Bijenkorf aanschrijven, de oud studenten etc. Kostprijs berekenen etc. Best wel spannend. Gelukkig doe ik ook nog andere dingen. Afgelopen zondag met ik met 4 meiden van de vakopleiding handwerken naar een rivier geweest, picknicken en zwemmen. Zondag is toevallig ook wasdag voor de Peruanen, dus daar mijn badpak uitgelaten. Sávonds maar even de sauna ingedoken...met badpak (naakt is verboden). De dag daarvoor heb ik geholpen met de school schilderen (zie foto met olifant...wist niet dat ik dat kon). Heel veel collega´s hielpen...wie van mijn collega´s zou een vrije zaterdag opofferen om de HVA te schilderen...het is gelukkig ook niet nodig. Sávonds een feestje met piscosauer shotjes en bovendien is de rum hier goed en goedkoper dan de sauvignon blanc...dus zondag wel een beetje hard hoofd. Een keer heb ik mezelf buitengesloten (je weet wel een buitendeur die dicht waait en de sleutels, telefoon, geld...alles binnen). Ik heb toen een kind van 4 door de tralies voor de ramen laten klimmem (zoon van Carmen, mijn vaste supermarkt van 3 vierkante meter). Dit was het voorlopig, wordt vervolgd. Eerst komen de foto´s van de kerstpoppetjes. Eigenlijk ben ik het allerbelangrijkste vergeten, ik wilde het bericht perce voor 14 en 15 augustus plaatsen, mijn moeder wordt 84...nog heel veel gezonde jaren en Jolanda mijn oude buurvrouw wordt 50, maar ze ziet eruit als 30, dat je zo jong mag blijven als je er nu uitziet. Allebei de feestjes zal ik dus heel erg missen. Liefs Lies
-
13 Augustus 2008 - 19:28
Esther:
Hoi Lies,
Wat werk jij met geweldige mensen daar! De foto's zijn een genoegen, en je verhaal erbij ook. Wij zijn nooit zo van de kerstversieringen enzo, maar hier wil ik wel een uitzondering voor maken! Que tengas suerte!
Hier alles goed, ik geniet van de vakantie, de kinderen zijn lieve bijdehandte dondersteentjes en Martijn is alweer aan het werk (lang leve het onderwijs)na onze kampeervakantie bij Weert.
Hartelijke groet! -
17 Augustus 2008 - 14:45
Fredy:
Als je dit toevallig leest op zondagochtend: ik ben op kantoor, als je zin hebt kom je lekker zwemmen. Het handigst is als je even belt, want ik ben straks even weg (066-317963). Liefs en misschien tot zo. -
19 Augustus 2008 - 17:10
Ine:
Lieve Lies,
De poppetjes zien er super uit, je weet mijn gevoelens over kerstbomen maar ik ga ze bij je bestellen voor mijn boom. Dat verhaal over sleutels die binnen liggen dat heb ik volgens mij al vaker gehoord het zal wel bij je horen. Een kind naar binnen sturen is makkelijker dan de brandweer laten komen.
liefs Ine -
20 Augustus 2008 - 14:44
Lineke:
Hoi Lies,
Het lijkt erop dat je een ritme hebt gevonden in je dagelijkse bezigheden. De poppetjes zien er grappig uit. Ik hoop dat daar wat leuks uit voortkomt, handelsgewijs dan he. Misschien kan ik er ook wat bestellen.
veel geluk! -
21 Augustus 2008 - 14:11
Gertruud En Jan:
Hallo Lies, Leuk dat we onlangs een kaart van je mochten ontvangen. We volgen je verder. Laten we maar eens bijpraten als je weer in het land bent.
Groetjes en succes toegewenst van Gertruud en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
