En nu weet ik hoe de zorgverzekering goedkoper kan
Door: Lies de Vroom
Blijf op de hoogte en volg Lies
25 November 2012 | Ecuador, Chone
Dit reisverslag is wel heel kort na het ander, maar beetje uit noodgeboren. Voordat iedereen me gaat bellen of sms-en, dit kan niet naar Ecuador. Nee, Maartje met haar I-phone niet en ik ook met mijn Nokia uit 2004 niet...2004 is beetje geschat.
Tja toen had ik een hele leuke verjaardag op 21-11....de mensen van het hotel hadden geld ingezameld voor een barbeque, ik had taart gekocht...gewoon leuk. Toen smaakte het al niet super...maar het was koud, hoort hier zo, met oranje priklimonade...hoort hier ook altijd bij een feestje.....Maar ja, niet laat gemaakt, want ik zou de volgende dag naar Guayaquil vertrekken, om vandaar uit met het vliegtuig naar Lima te gaan. En toen kreeg ik s'nachts steken in mijn buik......behoorlijk heftig en onbekend...Het eerste wat ik de volgende dag deed.....laptop weer uitpakken en googelen op blinde darm ontsteking, nierstenen, galstenen enz. Het meeste van die pijnen zit rechts, bij mij ook. Maartje was inmiddels wakker om me uit te zwaaien. Met haar mijn zorg gedeeld. Maar in Canoa is geen ziekenhuis, in Bahia misschien wel een. Dus was ik nog in overweging om de busreis naar Guayaquil te maken.....daar in ieder geval een ziekenhuis. Maar uiteraard...ik ook.....eerst raad vragen bij Jose Luis. Hij beslist dan om naar Chone te gaan, want daar weet hij een kliniek met een echoscopie apparaat en zonder dat apparaat doe je bij een blinde darm ontsteking weinig. Dus de rest aankleden, eten, kinderen naar het hotel en wij op weg. Een dik uur rijden over een vreselijke weg met gaten. Inmiddels een oom...(Jose komt uit Chone) opgebeld om het ziekenhuis op de hoogte te stellen van het feit, dat er een spoedpatient aankomt uit Canoa, dus ik was gelijk aan de beurt. Met een uur en na de bloedonderzoeken (die Jose zelf naar het lab moet brengen om ze later weer op te halen) en de echoscopie...voor de foto contant de rekening betalen...waren ze eruit...het was een blindedarmontsteking....dus met 2 uur zou de operatie plaats vinden. Verdoving via de ruggeprik. De rest van de bloederige verhalen zal ik jullie besparen.....maar toen moest ik wel 3 dagen in het ziekenhuis blijven. Hier is het normaal, dat er een familielid met je mee komt, die je verzorgt, wast, aankleedt, eten brengt enz...dus niets geen dure verpleegsters nodig, ook geen ziekenhuis maaltijden...die bijna nooit lekker zijn...nu mag ik dit niet zeggen , want ik heb de laatste 20 jaar geen ziekenhuis maaltijd gegeten, maar ik stel me ze voor de geest als KLM maaltijden.In mijn kliniek was een bed voor deze hulp, in de staatsziekenhuizen (gratis), moet de hulp op een stoel naast het bed zitten. Als de nood aan de man kwam, was er een telefoon om 19 te bellen...en dan kwam er iemand van het ziekenhuis. Mijn dochter zou naar huis gaan, 2 kleine kinderen...en hoort bij zulke situaties het hotel vol. Dus tante Levia....zus van de moeder van Jose, 74 jaar, kwam me verzorgen. Thermosfles kopen, thuis thee maken, dit brengen. En verder kwamen de neven, nichten...die inmiddels ook mijn neven en nichten zijn langs. Goed voor mijn Spaans..hoewel ik de eerste nacht niet mocht praten. Maart en Jose kwamen iedere dag langs en zaterdagochtend naar huis. Uiteraard na eerst contact de rekening te hebben betaald. De medicijnen gekocht te hebben bij de ziekenhuis apotheek.....en je krijgt hier precies afgetelde hoeveelheden mee...halve verpakkingen heel normaal. Totale kosten, inclusief, chirurg, anessthesist en arts 1500 dollar. Hier mag de dokter nog iets aanbieden.....dus Jose heeft de aardigste dokter een weekendje hotel gegeven. En toen terug over een weg vol gaten...maar Jose reed super...2 keer zolang...gelukkig was er geen voetballen. En nu zit ik weer thuis...Peru af moeten zeggen...maar in ieder geval 3 weken rust houden.
Ik zie ook wel de nadelen....wie vraag je om naast je bed te zitten...als dat maanden duurt....maar bv die maaltijden vind ik handig...je kan het zo duur maken als je zelf wilt. O ja de kamer was vreselijk....een te koude airco, een tv die moeilijk aan en uit te zetten was, geen wifi. Familie weet niet alles en de verpleegsters denken...dat hoort tante Levia te doen. Voorlopig dit even, weer rusten. Groeten, Lies
Tja toen had ik een hele leuke verjaardag op 21-11....de mensen van het hotel hadden geld ingezameld voor een barbeque, ik had taart gekocht...gewoon leuk. Toen smaakte het al niet super...maar het was koud, hoort hier zo, met oranje priklimonade...hoort hier ook altijd bij een feestje.....Maar ja, niet laat gemaakt, want ik zou de volgende dag naar Guayaquil vertrekken, om vandaar uit met het vliegtuig naar Lima te gaan. En toen kreeg ik s'nachts steken in mijn buik......behoorlijk heftig en onbekend...Het eerste wat ik de volgende dag deed.....laptop weer uitpakken en googelen op blinde darm ontsteking, nierstenen, galstenen enz. Het meeste van die pijnen zit rechts, bij mij ook. Maartje was inmiddels wakker om me uit te zwaaien. Met haar mijn zorg gedeeld. Maar in Canoa is geen ziekenhuis, in Bahia misschien wel een. Dus was ik nog in overweging om de busreis naar Guayaquil te maken.....daar in ieder geval een ziekenhuis. Maar uiteraard...ik ook.....eerst raad vragen bij Jose Luis. Hij beslist dan om naar Chone te gaan, want daar weet hij een kliniek met een echoscopie apparaat en zonder dat apparaat doe je bij een blinde darm ontsteking weinig. Dus de rest aankleden, eten, kinderen naar het hotel en wij op weg. Een dik uur rijden over een vreselijke weg met gaten. Inmiddels een oom...(Jose komt uit Chone) opgebeld om het ziekenhuis op de hoogte te stellen van het feit, dat er een spoedpatient aankomt uit Canoa, dus ik was gelijk aan de beurt. Met een uur en na de bloedonderzoeken (die Jose zelf naar het lab moet brengen om ze later weer op te halen) en de echoscopie...voor de foto contant de rekening betalen...waren ze eruit...het was een blindedarmontsteking....dus met 2 uur zou de operatie plaats vinden. Verdoving via de ruggeprik. De rest van de bloederige verhalen zal ik jullie besparen.....maar toen moest ik wel 3 dagen in het ziekenhuis blijven. Hier is het normaal, dat er een familielid met je mee komt, die je verzorgt, wast, aankleedt, eten brengt enz...dus niets geen dure verpleegsters nodig, ook geen ziekenhuis maaltijden...die bijna nooit lekker zijn...nu mag ik dit niet zeggen , want ik heb de laatste 20 jaar geen ziekenhuis maaltijd gegeten, maar ik stel me ze voor de geest als KLM maaltijden.In mijn kliniek was een bed voor deze hulp, in de staatsziekenhuizen (gratis), moet de hulp op een stoel naast het bed zitten. Als de nood aan de man kwam, was er een telefoon om 19 te bellen...en dan kwam er iemand van het ziekenhuis. Mijn dochter zou naar huis gaan, 2 kleine kinderen...en hoort bij zulke situaties het hotel vol. Dus tante Levia....zus van de moeder van Jose, 74 jaar, kwam me verzorgen. Thermosfles kopen, thuis thee maken, dit brengen. En verder kwamen de neven, nichten...die inmiddels ook mijn neven en nichten zijn langs. Goed voor mijn Spaans..hoewel ik de eerste nacht niet mocht praten. Maart en Jose kwamen iedere dag langs en zaterdagochtend naar huis. Uiteraard na eerst contact de rekening te hebben betaald. De medicijnen gekocht te hebben bij de ziekenhuis apotheek.....en je krijgt hier precies afgetelde hoeveelheden mee...halve verpakkingen heel normaal. Totale kosten, inclusief, chirurg, anessthesist en arts 1500 dollar. Hier mag de dokter nog iets aanbieden.....dus Jose heeft de aardigste dokter een weekendje hotel gegeven. En toen terug over een weg vol gaten...maar Jose reed super...2 keer zolang...gelukkig was er geen voetballen. En nu zit ik weer thuis...Peru af moeten zeggen...maar in ieder geval 3 weken rust houden.
Ik zie ook wel de nadelen....wie vraag je om naast je bed te zitten...als dat maanden duurt....maar bv die maaltijden vind ik handig...je kan het zo duur maken als je zelf wilt. O ja de kamer was vreselijk....een te koude airco, een tv die moeilijk aan en uit te zetten was, geen wifi. Familie weet niet alles en de verpleegsters denken...dat hoort tante Levia te doen. Voorlopig dit even, weer rusten. Groeten, Lies
-
25 November 2012 - 21:37
Eleen Klinkenberg:
Lieve Lies. Wat een verhaal. Blindedarmoperatie met ruggeprik?????!!!! En wat hebben we het hier toch luxe. Ik begrijp dat je liefdevol verzorgd wordt. Dat zal het herstel bevordern.
Ik wens je veel sterkte en van harte beterschap zodat je snel weer kunt ondernemen wat je wilt ondernemen.
Lieve groet van Heleen. -
25 November 2012 - 21:38
Hanneke:
Lieve Lies, wat een verhaal/ belevenis. Gelukkig ben je weer heelhuids thuis(bij Maartje en Luis) aangeland! Rustig aan he!!
Hou je taai, liefs Geert en Hanneke
-
25 November 2012 - 21:38
Heleen & Johan De Vroom:
Hoi Lies,
Blij dat het goed met je gaat na alle ellende. Ik heb je indderdaad een paar keer proberen te bellen wat mislukte, maar via de mail gaat het ook goed.
Doe nog even rustig aan en sterkte.... -
25 November 2012 - 22:08
Ine:
Lieve lies, wat een ervaring, ik ben blij dat het allemaal goed is gegaan. Neem jezelf in acht, het is wel een operatie. Beterschap
Liefs ine -
25 November 2012 - 22:11
Laura :
Nou Lies, wat een verhaal. Ik had al een en ander van Maart gehoord (toch maar even gebeld en doorgegeven aan onze moeder). Gelukkig dat je niet naar Quia..... bent gegaan. Want daar had je geen tante Levia. Blij dat we weer thuis bent. moet ik je ziekmelden op je werk?
-
25 November 2012 - 23:10
Tonny:
Hoi Lies, Wat een heftig verhaal, ik hoop dat het nu weer wat beter met je gaat. Doe vooral even rustig aan en loop niet te hard van stapel. Zo te lezen heb je al je energie even nodig om bij te tanken. heel veel sterkte ermee.
-
25 November 2012 - 23:41
Harry V D Bor:
Heftig Lies,
Beterschap. -
26 November 2012 - 10:14
Leonie Van Der Werf:
Ja, dat begrijp ik, dat jij nu weet hoe het met de zorgverzekering goedkoper kan!
Ongelooflijk dat je zo maar in het ziekenhuis in Equador lag. Ik ben er best van geschrokken moet ik zeggen hoor. Het zal wel even duren voordat je weer de oude bent, want het is toch een zware ingreep. Ik wens je heel veel beterschap. -
26 November 2012 - 10:14
Leonie Van Der Werf:
Ja, dat begrijp ik, dat jij nu weet hoe het met de zorgverzekering goedkoper kan!
Ongelooflijk dat je zo maar in het ziekenhuis in Equador lag. Ik ben er best van geschrokken moet ik zeggen hoor. Het zal wel even duren voordat je weer de oude bent, want het is toch een zware ingreep. Ik wens je heel veel beterschap. -
26 November 2012 - 10:14
Leonie Van Der Werf:
Ja, dat begrijp ik, dat jij nu weet hoe het met de zorgverzekering goedkoper kan!
Ongelooflijk dat je zo maar in het ziekenhuis in Equador lag. Ik ben er best van geschrokken moet ik zeggen hoor. Het zal wel even duren voordat je weer de oude bent, want het is toch een zware ingreep. Ik wens je heel veel beterschap. -
26 November 2012 - 10:59
Annette Thijs:
Wat een verhaal, Lies! Nu maar tijd nemen om op te knappen, zit niks anders op. Beterschap en sterkte verder! -
26 November 2012 - 14:33
Aalt Koopman:
Lieve Lies,
Je maakt wat mee net 59 jaar en nu dit al, (niet echt een goed begin )
Doe vooral rustig aan voetjes op de bank en laat je lekker verwennen door dochter en schoonzoon !!!!
Van harte beterschap uit een koud Putten.
Groeten Aalt...
-
26 November 2012 - 17:22
Jolanda:
:) wat een verhaal! Heerlijk! Doe wel echt uitrusten he? Geniet van Canoa en je geweldig lieve en grote familie - Dikke kus van ons!
PS wellicht kan je een update van je laatste 2 jaar schrijven naar ons :) -
26 November 2012 - 17:49
Marijte:
Lieve Lies,
Heel veel beterschap voor jou. Probeer toch ook wat te genieten van je rust en laat je maar lekker verwennen.
Veel liefs voor jou en allen in Canoa,
Marijte. -
26 November 2012 - 23:33
Joyce:
Lieve Lies,
Wat een verhaal! Ik ben er wel van geschrokken... Zo blijkt maar weer wat een taaie jij bent, maar voor ons hoef je dat niet te bewijzen - dat weten we zó ook wel, hoor ;-) Ik schrijf je gauw per e-mail...
Heel veel beterschap, rust goed uit, liefs en hartelijke groeten van Joyce -
28 November 2012 - 09:00
Harm:
Lieve moeder!
Gelukkig is de operatie goed gegaan. Ik hoop dat het verdere herstel ook goed gaat. Ook lief van dat alle familie langskwam om je te verzorgen.
Veel liefs en beterschap!
-
29 November 2012 - 22:17
Jolande Bloemen:
Hallo Lies,
Nu verplicht rustig aan doen,zal niet meevallen voor je.
Wat een rot reis met pijn in je buik naar een ziekenhuis op een weg met kuilen,dan denk je waarom moet me dat hier overkomen,
Heb hetzelfde meegemaakt had constant krampen ,zaten in een taxi,waren op zoek naar een hotel in Guatemala, kwamen uit de jungle,heb een week op het toilet gezeten.
Hans haalde drinken en droge rijst maar hij lag wel in het bed en ik zat op de clostoel maar ja allemaal lang geleden,was 17 jaar.
Dat ziekenhuis naast me in Goch is dan net een Hotel,kan je kiezen wat je eten wil,maar dat kan jij ook he.
Gelukkig ben je niet alleen en ben je zeker met kerst weer bij Maart en Jose en laat je verwennen door hun.
beterschap,ook van Hans.
liefs van Jolande uit Duitsland
-
08 December 2012 - 13:29
Krista Schakel:
Ha Lies,
Pfoe...Wat een spannend verhaal zeg.
Het is niet niks zo'n blinde-darm ontsteking.
Ik schrok er wel even van!
Hopelijk gaat de recovery goed en is straks alles weer oke.
Veel beterschap!
Liefs,
Krista -
09 December 2012 - 22:23
Herma:
Het zal Lies de Vroom niet wezen... sterkte en beterschap gewenst!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
